Archief voor juni 2009
Zoals papa gisteren al schreef, zijn we vandaag nog eens op controle geweest bij de gynaecoloog. Mama werd weer volledig nagekeken: bloeddruk, urine, gewicht en buikomtrek. Wat de gynaecoloog vooral opviel was dat mama een “compact” buikje heeft 🙂
Nu mijn beurt om nagekeken te worden. Ondertussen lig ik mooi met mijn hoofdje naar beneden. Mama hoopt dat ik zo blijf liggen tot en met de bevalling. Mijn hoofdje was mooi gegroeid, mijn vier hartkamertjes werken goed, mijn maag is goed gevuld … Ondertussen weeg ik 2271 gram. Volgens de gynaecoloog is dat het gemiddelde. Voor de zekerheid heeft papa nog eens naar mijn geslacht gevraagd, kwestie van zeker te zijn. En het is nog steeds hetzelfde gebleven 🙂 Mama en papa weten nu ook hoe ik lig. Elk stampje dat ik nu laat voelen, weten ze wat het is. Enkele dagen geleden hebben ze zo kennis kunnen maken met mijn handje. Best leuk.
Het aftellen kan nu wel echt beginnen. Als je nog op een artikeltje wil reageren of in mijn gastenboek wil schrijven, dan is het nu de moment.
Met baby en mama blijkt alles zeer goed te gaan. Morgen hebben we nog eens een afspraak bij de gynaecoloog. Dan weten we natuurlijk nog meer. Maar afgaande op het groeiende buikje en de enthousiaste bewegingen van baby Happaerts bij elk geluid of aanraking durf ik te gokken dat alles goed verloopt.
Het feit dat de baby steeds groter en sterker wordt heeft soms grappige gevolgen. Zo vind ik het steeds leuker worden om met de baby te spelen. Bijna elke aanraking van Nele haar buikje heeft een aardige stamp tot gevolg. Best grappig om te bekijken en te voelen.
Nele heeft hier zo haar eigen kijk op. Vooral stampjes midden haar buik ziet ze niet zo helemaal zitten. Terwijl ik met de baby aan het spelen ben zie je haar soms verschrikt naar haar navel kijken. Blijkbaar kan Baby Happaerts met een gericht stampje van putjes bergjes maken 🙂
Vandaag ben ik voor mijn eerste keer mee gaan stemmen 😉 Na lang twijfelen, besloot mama dan toch maar om te voet naar het stembureau te gaan. 10 minuutjes heen, 5 minuutjes aanschuiven en weer 10 minuutjes naar huis wandelen.
Mama was blij dat ze terug thuis was. 20 minuten wandelen begint precies mama haar limiet te worden 😉 De rest van de dag hebben we er maar een luilekkerdag van gemaakt. Ook eens leuk. En het moment voor papa om wat klusjes te doen.
Het buikje van mama begint nu toch een klein beetje rond te staan. Zowel mama als papa zijn nieuwsgierig hoe ik in mama haar buik lig. Maar ze zullen nog twee weken geduld moeten hebben om mij nog eens te zien. Pas dan is er opnieuw een echo gepland.
En nu het vandaag toch stemdag is, vergeet niet voor mij te stemmen bij ‘wie ben ik’.