Archief voor november 2009
Rune begint mobiel te zijn, maar dan op zijn eigen magische manier.
Voor kruipen is hij nog wat te jong maar toch blijkt het hem te lukken daar te komen waar hij wil zijn. Hoe hij het doet blijft voor ons nog een raadsel. We veronderstellen dat hij stiekem anders gaat liggen op de momenten dat we even niet kijken 🙂
Het onderstaande traject legde Rune vandaag op amper 30 minuten af. Op zijn tocht over de speelmat had hij ook nog tijd om de auto, de zon, de vlinders en de hond stevig door elkaar te schudden.
Rune lag zonet zalig te duimen op zijn speelmat. Dit geeft zo een dubbel gevoel. Langs de ene kant was het zo lief hoe hij daar zo lag en langs de andere kant wil je niet dat hij gaat duimen…
Als er iets is waar Rune nooit genoeg van krijgt dan zijn het wel de visjes in het aquarium.
Hij kan, volgens mij, uren naar de kleurrijke beestjes kijken.
Niet dat ik dit al exact heb kunnen timen. Maar laten we stellen dan Rune zijn interesse in het aquarium de tijd dat papa met Rune op zijn hukken kan blijven zitten ruim overstijgt.
Dit weekend heb ik voor het eerst kennisgemaakt met de zee. Er nog eventjes tussenuit met ons drietjes voor dat mama terug moet gaan werken.
Voor mij was alles nieuw: lang in de auto zitten, een nieuw huisje, een nieuwe plaats om te slapen en om te spelen, frisse wind op mijn gezichtje, wandelen op het strand … Ik ben zelfs een paar keer mee op taverne geweest. Mijn melk werd daar lekker gestoomd 🙂
Zoals je op onderstaande foto’s kan zien, heb ik mij reuze geamuseerd. Voor herhaling vatbaar.
Gisteren gebeurde er iets anders dan anders. Iets dat ik nog niet kende. Ik kreeg ’s middags, buiten mijn papfles, eerst een groentenpapje.  🙂
Als mama of papa mijn bavet rond mijn nek doen, dan weet ik dat ik onmiddellijk mijn lekkere papfles krijg. Gisterenmiddag rond etenstijd gebeurde hetzelfde als steeds. Ik kreeg mijn bavet rond, maar ik zat niet in de living. Raar keek ik rond, ik zat in de keuken op de tafel voor mama. Mijn bavet was rond mijn nek en nog steeds kreeg ik geen papfles. Dan maar eventjes huilen om te laten horen dat ik wel echt honger heb. Door het wenen zag ik niet dat mama een lepeltje met wortelpap voor mij hield. Om mij tot rust te brengen, kreeg ik even mijn tut. Toch maar kijken. Geen papfles, maar iets “nieuw” voor mij. Eens proeven. Mmmmmmmmmmmm niet slecht. Nog een hapje vragen. Mond open en mama steekt opnieuw de lepel in mijn mond. Ik probeer nog wel om de wortelpap van de lepel te zuigen ipv het er af te eten. Maar het is wel lekker. Halverwege gaat het mij te traag en besluit ik opnieuw om te wenen. Misschien krijg ik deze keer mijn vertrouwde papfles. Joepie mama gaat met mij naar de living. En inderdaad ik krijg een papfles.
Deze middag zat ik weer in de keuken. Het lijkt net op gisteren. Even kijken. Mama heeft weer iets vast met een orange pap op. Mama brengt de lepel naar mijn mond. Raar weer geen papfles. Dan maar eens proeven wat er op mijn lippen hangt. Mmmmmmmm hetzelfde als gisteren. Ik besluit om mijn mondje snel opnieuw open te doen. Halverwege gekomen, gaat het mij weer iets te traag en besluit ik weer om te wenen. Joepie mijn vertrouwde papfles volgt.
De groentenpap bevalt mij wel. Eens benieuwd wat ik morgen ga krijgen…