Rune heeft sinds een paar dagen een nieuwe knuffeldiertje. Dit keer geen Beer, Poes of Muis maar een heuse Wasda.

Weet je niet meteen over welk soort dier het gaat? Wel, wij waren eerlijk gezegd ook verrast dat Rune deze uitermate zeldzame diersoort bleek te kennen.

De eerste ontmoeting met de Wasda verliep ongeveer zo:

Papa: Kijk Rune een nieuw knuffeltje.
Mama: Rune, ‘wa is da’?
Rune: Wasda! Wasda!

Rune is vandaag 9 maanden oud geworden.

In de boekjes lees je dan welke dingen babies van 9 maanden zoal moeten kunnen. Rune zou natuurlijk Rune niet zijn als hij alles niet tegelijk en exact op zijn verjaardag tot uitvoering zou brengen. Zo kan Rune sinds gisteren volledig volgens de regels van de kunst kruipen en ook trappen zijn geen hindernis meer.

Rune wacht een grote toekomst als game-ontwikkelaar. Hij blijkt vol met creatieve ideeën voor het Wii-platform te zitten. 🙂

Gisteren ben ik 7 maanden geworden. Ik word een grote jongen. 😉

Vorige week hebben we nog eens een bezoekje gebracht aan Kind&Gezin. Ik weeg ondertussen 8,5 kg en meet 71 cm. Bij de dokter heb ik al mijn kunnen laten zien: pincetgreep bij het aanpakken van mijn speeltje dat ik expres heb laten vallen, de stetoscoop mee vasthouden, proberen op het toestenbord van de laptop te tikken, mee mijn oortjes nakijken, een worstelgreep rond de arm van de dokter, springen … Zo maakte ik het de dokter makkelijker om haar testjes uit te voeren. 😉

Ik begin steeds mobieler te worden. De ganse dag sluip ik door de living. En als ik zin heb, ga ik zelfs op verkenning in de keuken of de gang. Op mijn ontdekkingstocht kom ik vanalles tegen (planten, gordijnen, stopcontacten, houtblokken …) waar ik van mama en papa niet mag aankomen. Zowel mama als papa proberen mij zo het woordje ‘neen’ te leren.

Ondertussen heb ik ook een groter badje gekregen. Vanavond heb ik mij echt eens uitgeleefd en heb ik tsunamietje gespeeld. 🙂 Gelukkig hoeft papa mijn “stormen” niet meer op te kuisen nadat ik een bad heb genomen. Mijn badje staat nu in het grote bad. Mij afdrogen en aankleden wordt voor mama en papa een hele karwei. Ik vind het niet meer zo leuk om op mijn rug te moeten liggen. Maar blijkbaar is het dan heel moeilijk om een pamper en/of kleertjes aan te doen.

Om de laatste dagen samen te vatten: ik begin echte kapoenenstreken uit te halen. 😉