Author Archives: Nele

Mij echt voelen schoppen kan mama nog niet en papa zeker niet. Maar regelmatig laat ik mij in de loop van de dag al wel eens voelen met de welgekende ‘plopjes’.

Gisterenavond tijdens het knuffelmomentje heb ik met papa een spelletje gespeeld. Na een paar minuten had papa mij nog altijd niet gevoeld. Mama vertelde dat hij maar eens een spelletje met mij moest spelen. Om te lachen tikte papa tweemaal heel voorzichtig tegen mama haar buik. Om papa te doen schrikken, klopte ik terug. Papa kon niet geloven dat hij mij gevoeld had en dacht dat mama de beweging had gedaan. Nog een keer tikte papa tegen de buik van mama. Om hem te overtuigen dat ik het was, maakte ik een flinke tuimeling zodat hij mij verschillende keren voelde.

Leuk om nu al met papa spelletjes te kunnen spelen. 🙂

Leuk!

Elke avond voor mama en papa gaan slapen, krijg ik eerst van papa nog een dikke knuffel.

Gisterenavond lag de hand van papa rustig op de buik van mama. Plots schrokken mama en papa dat ze ‘iets’ voelde. Voor het eerst hebben mijn ouders mij eens voelen bewegen.

Papa hoopte gisterenavond mij nog eens te voelen, maar daar is het nog iets te vroeg voor. Volgens de statistieken moeten ze nog zo’n twee weekjes wachten.

Ongeduldig kijken ze er naar uit om mij opnieuw te voelen bewegen.

Vandaag hebben papa en mama een brief van de gynaecoloog gekregen dat de afspraak van 02 maart niet kan doorgaan en ze een nieuwe afspraak moeten maken.  De afspraak voor mijn volgende foto is dus met een week opgeschoven. Pas op 09 maart kan ik mij nog eens laten zien 😉

Mama zal haar geduld nog eventjes op de proef moeten stellen.

Tijdens de zoektocht van mama op internet naar informatie over de zwangerschap, ontdekte ze dat ik vanaf deze week het leuk vind om geknuffeld te worden. Vanaf nu weet papa wat te doen elke avond. 🙂

Mij eventjes een knuffel komen geven.

Ik vind het heel leuk dat ik drie overgrootouders heb. Vorige week vrijdag gingen mijn ouders dan ook eventjes langs bij ‘de moemoe’ om het grote nieuws te vertellen. Bij het zien van de echo vroeg ze onmiddellijk of we niet met z’n tweetjes waren 😉

Gisteren, bij de 80ste verjaardag van moe, was het de moment om ook mijn twee andere grootouders op de hoogte te brengen. De rest van de familie sprong bij moe en va ook eventjes binnen, waardoor ze mij ook konden bekijken op de echo’s.

Nu hebben mama en papa lang genoeg gewacht om het ‘de wereld’ te laten weten dat ik besta.

Mama heeft vandaag haar nieuwsgierige collega’s op de hoogte gebracht dat ze niet meer met z’n tweetjes zijn. ‘Ze dachten het al wel dat mama niet meer alleen was’ 😉

Op een vergadering op school van papa liet hij mijn website aan een paar van zijn collega’s zien. Ook zijn collega’s vonden het leuk dat ik er ben.

Hier ben ik nog eens. Vandaag besta ik al 12 weken en zes dagen.

De vele nieuwsjaarsfeestjes maakten het voor mama en papa zeker niet gemakkelijk. Graag willen ze nog eventjes wachten om te vertellen dat ik besta. Maar vele vroegen wanneer mijn ouders aan kindjes beginnen. Niet altijd gemakkelijk voor ze om te antwoorden. ‘Het mag komen’.

Op het nieuwjaarsfeestje van het Ocmw werd het wel heel moeilijk en verklapte mama bijna dat ik er ben. Maar ze liet iedereen nog in grote twijfel.

Vanavond is mama eventjes langsgeweest bij de dokter voor bloed te laten trekken om een aantal standaartesten te laten doen. Ik blijk gezond te zijn. 🙂

Mama en papa besloten om mijn grootouders, tante en nonkels op de hoogte te brengen van mijn bestaan. Ze zochten naar een originele manier om het hen te vertellen.

Er werd gezocht naar een leuke knuffel. Samen met een papiertje ‘Kunnen jullie voor mijn beertje zorgen tot ik er ben?’ werd de knuffel ingepakt. Als vroeg kerstkadootje werd het afgeven.

Iedereen was heel blij dat er een kleine spruit op komst is.

De rest van de familie en vrienden moeten nog eventjes geduld hebben om te weten dat ik besta.